آنالیز صندلی درخت، موهبت سبز در طول تاریخ ایران زمین - وبلاگ مگنار

به گزارش وبلاگ مگنار، در ایران باستان یکی از 6 مرحله آفرینش خلق گیاه بوده که به جشن گاهنبار موسوم است و در مرحله چهارم آفرینش بوده که خدا وند گار گیاه و رستنی ها را آفریده است بنا بر این این روز را جشن گرفته و خداوند را ستایش می کرد ند.

آیین ها ی نیایش بر ا آب و درخت مقدس و ایزد ان وابسته به آن ها از گذشته ها دور در ایران رایج بوده است. از جمله رسوم مربوط به عظیمداشت آب و گیاه که با زندگی و سلامتی انسان پیوند نزدیکی داشته تقدس و احترام به طبیعت و مظاهر آن است که در دین زرتشت نیز دیده می گردد و مربوط به باور ها ی پیشین و زمان ستایش مهر و آناهیتا بوده است.

بر اساس روایات موجود، زرتشت برای اولین بار درخت سرو را از بهشت به زمین آورده و آن را پرورش داده و به نیایش آن پرداخته است. میوه و شاخه ها درخت انار نیز به دلیل سر سبز و دانه هایش گیاهی مقدس و پر برکت در آیین زرتشت بوده و از شاخه های آن در آیین برسم استفاده می شده است. همچنین با توجه به قدمت بسیار زیاد گیاه مورد در سر زمین ایران آیین ها و انجام مناسک کهن دینی با شاخه ها این درخت در منابع تاریخی ثبت شده است.

این موهبت سبز پروردگار در طول تاریخ ایران زمین از صندلی بالایی بر خور دار بوده است. همواره گیاهان به ویژه درختان در ابعاد گوناگون اعتقاد ی، اجتماعی و فرهنگی در سرزمینی با تمدن و پیشینه ا کهن، صندلی بر جسته ای داشته اند و علاوه بر کار کرد ماد از کار کرد معنو و مذهبی نزد مردمان بر خور دار بوده اند و گاهی به صندلی خدا گیاه در باور ها عامه و مردمی دست پیدا نموده اند.

احترام ایرانیان به درختان کهنسال در طول تاریخ نشان از صندلی و اهمیت آن دارد. ایرانیان در جشن ها و آیین ها خود به خاک و زراعت احترام گذاشته و به درختکار می پرداختند و به نوعی با اعتقاد ات مذهبی آن ها پیوند نزدیک و عمیق داشته است. درختکار یکی از رسوم متداول در مراسم ها و مناسبت ها ایران باستان بوده است.

می توان گفت گیاهان در تمام مناسک دینی، آیین ها و مناسبت ها مقدس و مذهبی چه شاد و چه غمگین حضور داشته اند. رسم بر این بوده که در هنگام تولد فرزند درختی که بیشتر سرو بوده به نام فرزند تازه متولد شده می کاشتند. به دلیل اینکه درختی همواره سبز است و نزد ایرانیان از قداست خاصی برخوردار بوده است. درخت همواره در اعتقاد ات و فرهنگ ها ی مختلف ارزش و تقدس خاصی داشته و ایرانیان به آن احترام بسیار می گذاشتند.

درختانی چون چنار، سرو، انار ، انگور، انجیر و ... عمر طولانی داشته و به هنگام کهنسالی مورد ستایش و پرستش قرار می گرفته اند. ارزش درخت در ایران به اندازه ا بود که اگر کسی آسیبی به آن می رساند جریمه می شد. شاخه ها درخت مظهر برکت بوده و طبق آیینی خاص در هنگام عبادت در دست گرفته می شده است.

گیاهان در مکاتب هنر هر دوره نیز اثر گذار بوده و نفوذ فراوانی پیدا نموده اند. درختان و مفاهیمی از آن ها تأثیر نمادین در آثار هنر برهه های مختلف تاریخی داشته اند. درخت سرو نزد ایرانیان به درخت زندگی مشهور بوده است. در نقش بر جسته ها و گچ بر ی ها به جا مانده درختان و گیاهان بسیار ی به چشم می خور ند.

بر رسی نقش گیاهان مقدس که در هر دوره مود توجه هنر مند ان بوده یکی از راه ها پی بردن به تاریخ هنر و معمار گذشتگان است. با توجه به نقوش حجار ی، مهر ها و سفال ها باقیمانده می توان به اهمیت و صندلی آن ها پی برد.

15 تا 22 اسفند ماه هفته منابع طبیعی نامگذار شده و روز اول آن روز درختکار است. ایرانیان از دیر باز و از روز گار ان کهن صندلی ویژه ای برای درختان قائل بوده و همواره در حفظ و نگهدار آن می کوشید ند. گیاه سرو از جمله مقدس تر ین گیاهان نزد ایرانیان به شمار می رفته است. پاسدار از منابع طبیعی همچون درخت همانند بسیار از آیین ها و باور ها از جمله آداب و رسوم با ارزشی است که از نیاکان و گذشتگان به جا مانده و به ما به ارث رسیده است.

15 اسفند به نوعی بازگشت ایرانیان به سنت ها نیکو ی گذشته و پیشینیان است. درختکار باز مانده سنن تاریخی به عنوان یکی از مظاهر آفرینش بوده و لزوم حفظ و ترویج این فرهنگ باستانی امروزه بیش از پیش احساس می گردد. روز درختکار فرصت مناسبی است برا تجدید پیمانی سبز با سر زمین مادر با هدف آبادانی، سر سبز حفظ و حراست از جاذبه ها طبیعی و زیبایی ها وصف نا پذیر آن.

احداث باغات عظیم و وسیع در طول حاکمیت پادشان مختلف که نمونه ای از آن در سر ا سر ایران باقی مانده گویا این مهم است. درختان کهنسال و باغات بسیار در البرز به عنوان باغشهر وجود داشته و علاوه بر استفاده از مزایایی همچون سایه، بار و بر آن به عنوان ریه ها ی تنفسی شهر بوده و همچنین به عنوان جاذبه ها ی طبیعی در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده اند.

احترام به عناصر طبیعت و تقدیس و تکریم آنان بین اقوام و ملل گو نا گون در سرا سر جهان دیده می گردد و پیشینه ای کهن دارد. اسطوره ها و خدایان که مردم به ستایش و نیایش آن ها می پرداختند هر کدام نماد و نشانه ها یی داشتند که با عناصر طبیعی در ارتباط بوده اند.

امروزه بعضی از رسوم و آیین ها ی طلب باران و گرامیداشت قداست آب و گیاه در ایران در اشکال گو نا گون ادامه داشته و نیایش و عبادت در پا درختان کهنسال و چشمه ها مقدس موجب حاصلخیز و سر سبز ی مراتع می گردد و فصول بر داشت محصول از جمله یاد گار ها ی دور ان باستان است که علی رغم اینکه شکل ظاهر آن ها حفظ شده اما محتوا ی آن همسو با باور ها ی جدید تغییر پیدا نموده است.

در جهان ی مدرن امروز ی نیز همچنان آب و گیاه از اعتبار ویژه ای بر خور دارند و در زندگی ماد ی و معنو بشر تأثیرگذار ند. در جوامع سنتی و مدرن هم از جنبه تقدس و هم از جنبه زیست محیطی از اهمیت بر خور دار بوده و در طراحی فضا ها ی سبز شهر عنصر ی حیاتی و مفید محسوب می شوند.