چرا این خانه خود به خود جا به جا می گردد؟ - وبلاگ مگنار

به گزارش وبلاگ مگنار، خانه ویرجینیا

گاهی اوقات ممکن است میلیون ها و میلیاردها تومان صرف ساخت یک خانه گردد اما بعد از مدتی شخص به این نتیجه برسد که آن خانه باید جا به جا گردد، صرف نظر از این که چه هزینه ای دارد. معمولا تصمیم درباره جا به جایی خانه ها زمانی است که آن ها بناهای تاریخی باشند که در خطر آسیب های مختلفی مثل سیل یا تخریب قرار داشته باشند. در این زمان سعی می گردد تا خانه به یک جای امن تر برده گردد. اما مورد خانه ویرجینیا یک مورد عادی نبود، بسیاری آن را خانه ای می دانستند که خود به خود جا به جا می گردد، آیا چنین چیزی ممکن است؟ اگر نه، راز جا به جایی آن چه بود؟ با خبرنگاران همراه شوید.

در خصوص اینکه چرا باید یک خانه را جا به جا کرد، در بالا شرح دادیم. حالا کسی که در این کار حرفه ای باشد، اول از همه اطراف فونداسیون خانه را حفر می نماید بعد آن را روی جکی هیدورلیک قرار می دهد و بعد آرام آن را به سمت جای نو که قرار است در آن قرار داشته باشد، می برند. معمولا خانه هایی که به این روش جا به جا می شوند، جا به جایی آن ها در حد چند متر تا حدبیشتر چند مایل است. اما در مواردی که فاصله خیلی زیاد باشد، خانه آجر به آجر برچیده می گردد و به مکان نو برده می گردد و بعد در جای نو دوباره سر هم می گردد. اما فکرش را بکنید که خانه ای قرار است 3600 مایل آن هم در کنار اقیانوس از یک قاره به قاره دیگر جا به جا گردد، امکانش هست؟ این اتفاق نه یک بار بلکه دو بار در دهه 1920 افتاده است، منظور ما مورد خانه ویرجینیا است.

امروزه در استان ویرجینیای آمریکا، خانه ای در بالای تپه مشرف به رودخانه جیمز در مزرعه ویندسور واقع شده است، که این خانه به نام خانه ویرجینیا زمانی یک خانه انگلیسی در 3600 مایل دورتر در وارویک شایر انگلستان بوده است! این خانه در زمینی که در سال 1536 از طریق شخصی به نام توماس هاوکینز که یک سیاستمدار بود خریداری شد، ساخته شد.

هاوکینز نام خانه اش را آشیانه شاهین گذاشت. او به خاطر دعوت از مهمانانی که به خانه او آمدند از جمله ملکه انگلستان مشهور شد و نام خانه اش روی زبان ها افتاد. در سال 1925 تقریبا 4 قرن بعد، صاحب خانه تصمیم گرفت تا این خانه را برای فروش بگذارد. خانواده سعی کردند تا در آگهی فروششان از آیتم های منحصر بفرد این خانه مثل درهای قدیمی از چوب کاج، کیفیت بسیار بالای سنگ های به کار رفته در آن و مستحکم بودن آن و بزرگ بودنش، استفاده از آجرهای با کیفیت و هر آیتم با ارزش دیگری که داشت نام ببرند.

شخصی به نام الکساندر ودل و هسر او که از دیپلمات های ثروتمند آمریکایی بودند این آگهی فروش خانه را دیدند و و تصمیم گرفتند تا کل این بنا را بخرند. این خانه به قیمت 3500 پوند فروخته شد. فروخته شدن این خانه به زوج آمریکایی باعث شد تا رسانه های بریتانیایی شدیدا خانواده ودل را مورد سرزنش قرار بدهند. در هر صورت، آن ها این خانه را خریدند و شرکتی را استخدام کردند تا کارهای حمل و نقل آن را انجام دهد اما آن ها بعد از مدتی به این نتیجه رسیدند که سنگ هایی که در ساخت خانه از آن ها استفاده شده است، اگر قرار باشد تا خانه جا به جا گردد، دوام نخواهند آورد.

در نتیجه شرکتی که قرار بود تا کار حمل و نقل را انجام دهد، پیشنهاد داد تا اجزای خانه از هم از طریق انفجار جدا شوند و فقط سنگ های مستحکم که از این انفجار جان سالم به در بردند، به جای نو برده شوند. بعد از انفجار، بیشتر سنگ ها سالم ماندند و بعد بسته بندی شدند و در طول اقیانوس آتلانتیک جا به جا شدند.

اگر چه خانه ویرجینیای نو دقیقا همان خانه قبلی نیست که در انگلستان بود ولی ترکیبی از همان سبک با سبک های معماری مختلف است. نیمه غربی خانه ویرجینیا دقیقا شبیه به همان خانه است و نیمه میانی خانه هم در واقع خلق نوی از خانه ای است که در وارویک شایر انگلستان بود و دقیقا همان دیزاین و دکوراسیون را دارد. البته از آن جایی که از آن موقع چندین قرن گذشته بود، خانه ودل امکانات نوتری هم به آن اضافه کردند که هیتر و سیستم سرمایش یکی از آن ها بود.

گفته می گردد که ساخت کامل این خانه برای خانواده ودل 250000 هزار دلار هزینه بردار بوده است که در آن موقع پول هنگفتی محسوب می شده است. در حالیکه خانواده ودل مشغول ساختن خانه شان در ریچموند بودند، یک پروژه مشابه در فاصله 200 فوتی از خانه نو آن ها در حال اجرا بود. نام آن شخص توماس ویلیامز جی آر بود که او هم خانه ای از لانکاشایر در شمال غربی انگلستان را جا به جا نموده بود و به آن جا آورده بود! آن خانه متعلق به قرن پانزدهم بود و درست مانند خانه خانواده ودل در طول اقیانوس آتلانتیک جا به جا شده بود و بعدا در روبروی رودخانه جیمز دوباره سر هم شده بود. این خانه در سال 1928 یعنی یک سال قبل از ودل ها کامل شد.